LEONARDO | Lale Müldür ( d.1956 )
İllüstrasyonlar: Benoît Hamet
Okunma Zamanı: 25 Ocak 2023
Çizimlere yazılmış şiirler | 1.baskı – Kasım 2018
Karakarga Yayınları | 76 sf.
LEONARDO kitabının temel malzemesi Benoît Hamet’in kara çizimleri. Lâle Müldür, kendi tarzıyla bu çizimlere sesini vermiş. Ona hissettirdiklerini ya da çizimde gördüklerini Lâle Müldürce şiir formunda yorumlamış.
Özsöz’deki bilgiye göre; Leonardo ve Eva, Adem ve Havva’nın dönüşmüş hali ve “imkânsız bir aşk hikayesi“.
Nova Roma’da Gece Güneşi kitabını okurken zihnime takılıp kalan “neden hep gece, hep melankoli” sorusu burada da karşımdaydı. Çizimler, onun has malzemesi olmuş gerçekten.
Bu kitabın çıkış tarihi 2018. Lâle Müldür 2019 yılında verdiği bir röportajda şöyle demiş:
“İlk defa huzuru, gerçek huzuru buldum. Geçirmiş olduğum beyin kanamasından sonra oldu bu huzur dolu günlerim. Canım ne zaman yazmak istese yazıyorum artık. Öldüm ve yeniden dirildim biliyorsun değil mi? Artık depresif bir Lâle de yok, o sebeple dilediğim zaman dilediğimi yazıyorum. Ne zaman istersem yani. İyiyim, çok iyiyim.“
Depresif olmayan Lâle Müldür eserlerini gerçekten merak ediyorum!
Şiirlerden alıntı vermeyeceğim çünkü her biri çizimlerle bağlantılı; fakat Ahmet Ergenç’in yazdığı Önsöz’den bir paragraf paylaşmak istiyorum.
“Lâle Müldür’ün melankolinin kara güneşine olan ilgisi, aslında cennetsi mutluluğun parlayan gün ışığında değil, gece karanlığında, güzel gündüz ezgilerinde değil, gece müziğinde, Vivaldi’nin hafif ve ahmak mutluluğunda değil, Chopin’in kasvetli noktürnlerinde ya da en azından Beethoven’ın Ay Işığı Sonatı’nda yattığına işaret ediyor. LEONARDO ve Eva’nın gün ışığındaki sahnelerinden sonra sahnenin kararması, güneş ışınlarının yerini, belki de ay ışığında parlayan, bıçağın parıltısının alması, bir felaket önsezisinin bir mutluluk beklentisinin yerini alması… Lâle Müldür burada, diğer birçok şeyin yanı sıra, şu soruyu akla getiriyor: Felakete hazır olmadan aşk denilen feci mutluluk yaşanabilir mi acaba?“
( s.6)
Yukarıda bahsi geçen “aşk hikayesi”ni pek hissedemedim. Çizimlerden sebep “kara sevda” ya da “insanlığın kara bahtı” şeklinde tanımlarım doğrusu. Şiirlerden alıntı vermeyeceğim dedim ama tam yeri geldi, o mısra ile bitireyim yazımı:
“İyiler yok olmuş gibi; kötülerse birbirinin peşinde…” ( s.16 )
Ancak ilgi duyanlara önerebileceğim bir kitap LEONARDO…
Okudum ve sevgimle ilettim.
Sağlık, esenlik ve kitaplar hep sizinle olsun!
Çiğdem İskent 