Uzun zamandır şöyle kahveli bi’ fotoğraf paylaşmadım yahu. Hatırım kalmasın! Hak ettim ama. Bizim Beşiktaş’ın pazarı var bugün. Meyveler yıkandı yerleştirildi.. Sebzeler temizlendi. Pişecekler hazırlandı…. Şuncacık iş nasıl el oyalıyor ve vakit alıyor… Şimdi azıcık okuma ve dinlenme vakti…
Roman | 1. Baskı – Haziran 2014
Everest Yayınları | 303 sf.
Adalet Ağaoğlu’nun “Dar Zamanlar Üçlemesi” nin ilk iki kitabını – notlarıma göre – 2017 ve 2018 yıllarında okumuşum, üstelik tersten okumuşum! Birinci ile ikinciyi yer değiştirerek; muhtemelen dikkat etmedim.
Son kitabı için ise – ha bugün ha yarın, diye diye 2022 yılını bulmuşum… Pes, dedim kendime…
Neyse, 5 ana bölüm var , ikinci bölüme geldim.
68 kuşağı sosyolog Prof.Aysel Dereli’ye, yaşatılanlardan sonra, ödül gecesi düzenlenmiş. Dereli o geceye hazırlanırken, bilinç akışı ile, geçmişe de gidiyor geliyor. Bu vesile ile duruşmada kendini nasıl savunduğunu, yazdığı kitabın içeriğini, özel ve fakülte hayatını da detaylıca öğreniyoruz. Adalet Ağaoğlu diğer iki kitap sonrasında zirve ile bitiriyor üçlemeyi sanki. Henüz bitmedi ama yine çok beğendim.
Ayrı bir değerlendirme yazısı yazmayacağım. O yüzden biraz bahsetmek istedim.
2022 yılındayız… Canım Türkiyemin aydınlarına yaşatılan da, bahaneler de heep aynı! Hiç mi ders almıyoruz da bizi aptal yerine koyuyorlar, diye sinirlenip duruyorum okurken! Gerçekten de artık HAYIIIR!!! demenin vakti geldi de geçti bile!
Bir dönemi öğrenmek ve okumak isteyenlere içtenlikle ilettim efendim…
Sağlık, esenlik ve kitaplar hep sizinle olsun!
📌Not: Dar Zamanlar Üçlemesi
1.kitap ➡️ Ölmeye Yatmak
2.kitap ➡️ Bir Düğün Gecesi
3.kitap ➡️ Hayır…
Everest Yayınları
Alıntı:
✒”Kendinden başka dayanabileceğin hangi duvar kaldı peki, hangi tavan noktası Prof. Aysel Dereli?” ( s.77 )
✒”Demek, istesek bile, herkesten hiç de farklı değiliz. Ben, sandığın gibi farklı değilim. Tutum değişik, sonuç aynı: Herkesin hayatını yaşıyoruz. Farklılık sadece bir yanılsama; hepsi bu.” ( s.81)
✒”Herkesi, kendi küçük delilikleri ayakta tutar.“(s.95)
✒”Kitaplardan edinilen bilgiler önce kafadan geçiyor, hayattan öğrenilenler, önce yürekten…” ( s.139)
Çiğdem İskent 