Ömrümü Yedi Kadınlar | Yudum İşbecer
Okunma Zamanı: 22 – 23 Ağustos 2022
Öykü + Grafik | 1. Baskı – Haziran 2022 |
Eksik Parça Yayınları | 119 sf.
“Ömrümün kâhiniydim bir zamanlar. Gün ışımasını sezmeden, ırmak boylarında yürümeden, gölün durgunluğunu bilmeden henüz, yoklama alırdım. Gölgeler? Burada! Tüylü canavarlar, ıssız kıyılar? Burada! Puslu düşler, şehvetli düşüşler? Burada! İyi anımsıyorsam elbet. Hepsini tanıdım, aşkı tanıdığım gibi topuğundan. Unutmak nasıldı? Kimden miras, hangi kahramanın yazgısı arkama dönüp bakışım? Hatırlamak nasıldı? Yitip giden görüntün gözbebeklerimin laneti. Anımsayış unutuldu. Bundan susması cümle mahlukatın. Gök kuşağına bir ışık kala, insan sevdiğine sırtını döner mi? Sırt dediğin dağdır, kördür ama. Ardında bıraktıklarını gömseydin ya Sankofa’nın yumurtasının içine. Sorma bana, geri dön, bak, ara ve bul. Yaşanmışlıkların başlangıcı. Kırılgan parçası yaşamın. Bir ömre sığacak hatıralar ve tecrübeler kadar ağır ve değerli. Kırmadan beraberinde taşıyabilecek misin? Şefkat, sabır sende. Bilgin nerede Orfeus? Bedenin nerede? Hani nerede o eski şölenler. Lirin kırık. Şarkı söyleyemiyorsun.” [ s.11 – Arkana Bakma Sakın öyküsünden]
Selâmlar Sevgili Kitap Dostları!
Uzun bir giriş oldu biliyorum, affola; lâkin bir yazarın ilk kitabı için hiç de acemi satırlar olmadığını, ayrıca hoş bir şiir tınısı taşıdığını anlatmaya çalışmaktan daha kolayıma geldi böylesi. Doğruya doğru!
22 öyküden mürekkep Ömrümü Yedi Kadınlar. Bağımsız başlıklar taşısa da, birbirine bağlılar. Tıpkı isimleri farklı ama aynı annenin doğurduğu çocuklar gibi. Tamamı bir “kısa roman” olarak tanımlanabilir.
Kuyruğunu yakalamaya çabalayan kedi misali, okumaya ara verecek olsam, ipin ucunu kaçıracağım endişesi ile “bir oturuşta oku beni” dedirten bir teknik olmuş. İki akşam okumasında bitirdim. Vaktim olsaydı, gerçekten ve meraktan, gün içinde bir oturuşta bitirirdim de.
Şimdi böyle yazdım ve girişte şiirsel bir paragraf paylaştım diye kolay lokma da sanılmasın lütfen.
Kadınsal terminoloji ile söylemem gerekirse; normal doğum değil, sezaryen doğum olmuş hissi aldım kimi bölümlerde. Hâl böyle olunca, bir okur olarak ben de “Beynimi yediniz, Yudum İşbecer! demek istiyorum.
“Anlatmak ne kadar uzun bir kelime Tanrım, yazarken yoruluyorum.” ( s.57 ) cümlesine sığınarak sabrınızı zorlamayayım Sevgili Okurlar. Zihin akışı, hayal – gerçek beraberliği yorucu bir okuma ve dikkat istese de başarılı bir başlangıç olmuş yazar için.
Çok derine inemedimse de, Ömrümü Yedi Kadınlar, kadınların ruh halleri kadar, kadın sorunlarına, çocuklukta yaşadıklarına, yaşam tarzlarına ve çokça aşka referanslar da taşıyor.
Kitabın harika bir “dahası” var… Yudum İşbecer aynı zamanda Exlibris – Kitap Mührü sanatçısı. Dolayısıyla yirmi iki öyküye, büyüklü – küçüklü çizimleri de eşlik ediyor! Ba – yıl – dım!
Söylemeden geçemeyeceğim bağışlayın lütfen; kitaplarıma bastığım mührümü yaptırdığım zaman tanımıştım kendisini. Geçen haftalarda bir gazetenin kitap ekinde, kitabının tanıtımını görünce, “Aaaa kitap mı çıkarmış!” şaşkınlığını yaşadım. Merak edip aldım. Normalde hemen okumam aldığım kitapları, farklı süreler beklerler maalesef. Ancak, Ömrümü Yedi Kadınlar, başlığı kışkırtıcı geldiği için, “n’ola ki bu öyküler” deyip akşamına başladım okumaya…
Kendine has bir üslûbu var sanki Yudum İşbecer’in. Sabrımı zorlayan bölümleri olsa da, severek okudum. Öykü sevenlere içtenlikle öneririm. Çizimlerin şöleninin de keyfini çıkarmanızı diliyorum! Muazzam!
Sevgili Yudum İşbecer, edebiyat âleminde de yolunuz açık olsun!
Sevgimle ve şevkimle ilettim! Sağlık, esenlik ve kitaplar hep sizinle olsun!
Çiğdem İskent 