Deli Tarla | Şermin Yaşar ( d. 1982 )
Okunma Zamanı: 20 – 23 Ekim 2021
Öykü / 30. baskı – Şubat – 2021 / Doğan Kitap
190 sf. / 2021 – Sait Faik Hikaye Armağanı
Şermin Yaşar’dan okuduğum ilk kitap, Dedemin Bakkalı adlı çocuk kitabıdır. Sonrasında yayımlanan kitaplarını tereddütsüz almama rağmen, “bekletilmekten muzdarip” oldular ne yazık ki! Bu ay okumak istediklerimin arasına koymuştum Deli Tarla‘yı da. Yine de ertelesem mi acaba derken; kıymetli okur dostlarımdan biri olan Seda Ediz, baktım ki Gelirken Ekmek Al adlı öykü kitabını okumuş, beğenmiş ve paylaşmış, ben de heveslendim, “miskinlik yapma kadın, madem niyet ettin, oku şu Deli Tarla‘yı” diyerek çıktım yola efendim!
2021 Sait Faik Hikaye Armağanı almış olan Deli Tarla öykü kitabı 16 öykü içeriyor. Hepsi hayatın içinden, gözlem, belki kimi gerçek kimi hayal, akıcı bir dille yazılmış, sonunu merak ettirirken şaşırtan, içten sıcacık öyküler. Severek okudum.
Kuşkusuz 16 öykünün hepsinde aynı tempoyu tutturmak, bir yazar için kolay olmasa gerek diye düşünüyorum. Zira ilk 9 öyküde hissetmediğim durağanlığı, sonrasındaki öykülerde hissettim. Benden de kaynaklanmış olabilir tabii. Gerçi kitabın tamamını tek günde okumadığımı da belirtmek isterim, ara vererek okudum. Elbette, okuyan her okurun kişisel tecrübesi ayrı olacaktır.
Şermin Yaşar, sıradanın içindeki hüznü de mizahı da çok güzel yakalayan; olağanüstü birşeyi de doğalmış gibi yazabilen, kalemi kıvrak öykü yazarlarından. Velhasılı kelâm seviyorum tarzını. Ezcümle Deli Tarla‘yı da sevdim. Kitaba adını veren Deli Tarla ve Adieu Hala öyküleri gerçekten çok etkiledi beni.
Uzun zamandır, okuduğum kitaplar arasında öykü türüne az yer vermiş olsam da – bu bilinçli bir tercih değil – öykü okumayı da seviyorum. Öykü sevenlere içtenlikle öneririm Deli Tarla‘yı.
Yazarın ilhamının dâim, enerjisinin bol olmasını diliyorum…
Sevgimle ilettim. Sağlık, esenlik ve kitaplar hep sizinle olsun!
Alıntı:
“Gülüş anne babadan geçen bir şeydir, annen baban gülüyorsa sen de gülersin, onlar gülmüyorsa istediğin kadar içinden gelsin senin yüzüne bir tebessüm layığınca oturamaz.” ( s.65 )/ Cebimdeki Osman öyküsünden.
Çiğdem İskent 