Unutuştan Sonsuza – Toplu Şiirler | Alova

Unutuştan Sonsuza | Alova ( d.1952 )

Okunma Zamanı: 19 – 26 Eylül 2021

Şiir / Genişletilmiş 2.baskı – Kasım 2014

İş Bankası Kültür Yayınları / 302 sf.

Selâmlar,

2021 PEN Şiir Ödülü almış olan [ Erdal ] Alova’nın şiirlerini okumadan önce, Mayıs (2021) ayında Yaşam Kesikleri adlı deneme kitabını okudum. Hangi konuları dert edindiğine âşina olursam, şiirlerini bir nebze olsun daha iyi anlamlandırabilirim diye düşünmüştüm. İyi ki öyle yapmışım. Unutuştan Sonsuza adını verdiği Toplu Şiirler ( 2013 – 1973 ), imgeler, metaforlar eşliğinde, yerli ve yabancı bir şairler geçidi olduğu gibi kültürler geçidi aynı zamanda.

Selâm verdiği şâirlerin adlarını tek tek yazmayayım ancak hem çevirdiği şâirleri hem de ülkemizin temel taşı olan şâirleri düşünmeniz bile aklınıza epey bir isim getirecektir eminim.

Şiilerin kimilerini kavramakta zorlandığımı itiraf etmeliyim. Ancak bir şiirsever olduğum için, illâki anlamalıyım diye de kendime eziyet etmedim Kıymetli Okurlar. Ya ne yaptım? Söyleyişin güzelliğine bıraktım kendimi! Bence siz de öyle yapın!

Her anlamda dopdolu bu şiir kitabını bir eleştirmen, teknik olarak değerlendirse kim bilir neler söyler. Okur gözünden benim söyleyeceğim şu dur; şiir okumayı sevenler kütüphanesine katsın diyorum. Kimi zaman oyuncu, kimi zaman dosdoğru; kimi Shakespeare’den bazen Puşkin’den Nâzım’dan, Lorca’dan; kendi mısrası ile söylersek: “Şiir her yerde ve her zamandır” ( s.282)

Gelin, en iyisi, şiir anlayışını, Erdal Alova kendisi ifade etsin, ben kafanızı karıştırmayayım.

Şöyle diyor Yaşam Kesikleri adlı deneme kitabında:

“Benim şiir çalışmam bir bütündür; global pisliğe, yozlaşmaya, doğa düşmanlığına, her türlü teslimiyetçiliğe karşı bir tür tinsel-panzehir olan şiiri yaygınlaştırma çabasıdır.” ( s.223)

Öncelikte deneme kitabı olmak üzere, şiir okumayı da seviyorsanız, sonrasında Unutuştan Sonsuza Toplu Şiirler kitabını sevgimle ve şevkimle iletiyorum. Sağlık, esenlik ve kitaplar hep sizinle olsun!

Alıntı:

Birinci Tekil Şarkı ( 2001 ) adlı şiirinden bölüm:

Ben bir yaban atıyım
Başıboş rüzgârlardan doğma
Ömrüm benim, şu rodeoda.
Sarhoş bir denizanasıyım
Geçiyorum
Budanmış budunlar arasından.
Ömrüm benim
Uyur gibi yapan çocuğun
Bütün duydukları.
Bir elim orgda
Bir elimde orak
Geçiyorum dünyadan
Turnede bir oyuncuyum
Uyandığı şehri tanımayan
Yaşım yok
Adım hiç Erdal olmadı benim
Kötü tarif edilmiş
Bir adres gibi
Dolaşıyorum gövdemi
Geçiyorum yıllardan
Unutmaktan yorgun
Beynim bir sonbahar sarayı
Kızgın kelimelerden bir kovan
Yunuslar gibi sıçrıyor
Aklımda dizeler
Geçiyorum günlerden
Yarı kör bir kaptanım
Karada yerim yok
Deniz istemiyor beni
Ölümse çoktan çevirmiş
Gönderdiğim haberciyi
Geçiyorum
İçimde kıpkırık tanrılar
Bir dağ puluyum
Akdeniz’e yapışmış
Tuzgölleriyle ağlayan bir babayım
Bitik bir kentim
Eski adını sayıklayan
Arkamda hüzün alayları, yıkımlar
Açık kalmış bir köy çeşmesiyim
Unutuştan sonsuza akan ” ( s. 177 – 178 )