İnsan / Çoğul ve Tek Başına | L’Homme Avec Lui-Méme | F. Nietzsche ( 1844 – 1900 )
Selâmlar Değerli Kitap Dostları 🙋🏻♀️
“Daha önce Nietzsche ile bağlantılı bir kitap veyahut doğrudan bir Nietzsche eseri okudum mu acaba?” diye kendi kendime sual eyledim. Aldığım cevap pek içaçıcı değildi. Neyse ki şu cüssesi minnak lâkin içi düşündürücü kitabı okuyarak ısınma turu yapmış olduğumu varsayıyorum🙈
İsmine ve kimi eserlerine tabii ki âşinayım, o kadar da harcamak istemem kendimi doğrusu. Hatta kimi eserleri okunmayı bekliyor.
Sağolsun Fol Kitap, bu kitapla, daha önce üstadı okumamış olanları teşvik edecek sanki. Zira kitabın içeriği – arka kapak bilgisine istinaden – Nietzsche’in İnsanca, Pek İnsanca adlı yapıtının birinci bölüm, dördüncü ve beşinci kısım; Toplumda İnsan adlı eserinin dokuzuncu kısmından oluşan İnsan: Çoğul ve Tek Başına eserinden meydana gelmiş.
Kendi adıma okuyup fikir edindiğim – âmiyane tabirle – şeytanın bacağını kırdığım için mutluyum. Kütüphanemizdeki diğer kitapları sıraya girebilir.
Kitabın sonundaki “Dostlar Arasında” isimli şiirine ise bayıldım doğrusu. Nietzsche bu şiiri 1882 yılında yazmış ancak İnsanca, Pek İnsanca adlı kitabının 1886 yılındaki ikinci baskısına konmuş.
Felsefeye ilgisi olan ve benim gibi bebek adımlarıyla ucundan kıyısından okuma yapmaya çalışanlara içtenlikle öneririm. Kimi yerleri tekrar tekrar okumam gerekse de sevdim.
Çeviri için Kenan Sarıalioğlu’na da teşekkür ederim. Fol Kitap, yeni bir yayınevi olmasına rağmen, ülkemizin ekonomik şartlarında kışkırtıcı kitaplar çıkarmaya devam ediyor😊O yüzden onlara da teşekkür ediyorum 🙏
Sevgimle ve merakımla ilettim. Sağlık, esenlik ve kitaplar hep sizinle olsun Sevgili Kitap Dostları🙏📚
⏳Okunma Zamanı: 02 – 08 Şubat 2020
Alıntılar:
🎡”Kitap yazmayan, çok düşünen ve kendisine hiç yeterli olmayan bir toplumda yaşayan kişi, genellikle iyi bir mektupçu olacaktır.” s.18
🎡“Konuşma konusu bulmakta sıkıntı çektiklerinde, dostlarının en önemli sırlarını açığa çıkarmayacak çok az kişi vardır.” s.20
🎡”Birisi yargılarıyla, öteki sevdiği ve tıkandığı şeylerle, üçüncüsü tanışlarıyla, bir dördüncüsü de yalnızlığıyla ilgi çekmek ister – oysa hepsi de yanılıyordur – . Çünkü bu gösteri karşısında kişi, dikkate alınan tek gösterinin kendisi olduğunu sanır.” s.31
🎡”Kendini beğenme denilen ve en iyi hasadı mahveden bu ayrık otunun içimizde boy vermesine asla izin vermemeliyiz, çünkü içtenlikte, saygı gösterilerinde, iyi niyetli güvende, şefkatte, dost öğüdünde, hataların itirafında, başkasına merhamette bu kendini beğenmişlik olabilir ve bütün bu güzel şeyler, aralarında bu ayrık otu bittiğinde tiksinti uyandırırlar. Kendini beğenmiş, yani olduğundan ya da kabul edildiğinden daha önemli olmak isteyen kişi hep yanlış hesap yapar. ” s.36
Çiğdem İskent 