Dünyanın Kitapları | Books of the World | Orhan Tüleylioğlu (d.1965 )
Selâmlar Sevgili Kitap Dostları 🙋🏻♀️
Kitap okumayı, daha doğrusu OKUMAYI sevmeyenimiz yok. Bu cümleden kastım ya da bu cümlenin muhatabı elbette ki “kitap dostu ve tutkunu” olanlar kadar “kitaba dost” olanlardır.
Kitap okumaya ve kitaplara tutkuyla bağlı bir kişi olarak, en haz duyarak okuduğum kitapların yine kitaplar hakkında olanlar olduğunu, bu tarz birkaç kitap okuduktan sonra farkettim. Lâfı uzatmayacağım merak etmeyin;
BU KİTABI OKUYUNUZ LÜTFEN💖🙏
126 sayfaya, bizden ve dünyadan pek çok kitap, yazar, şair, sığdıran ve keyifle okunan bir kitap oluşturan Sevgili Orhan Tüleylioğlu’na içten teşekkür ediyorum. Keza bizimle buluşturan Karakarga Yayınları’na da…
Yeni aldığım kitapları – genellikle – hemen okumam, ancak bazen iç sesime uyar hemen okumaya başlarım. “Dünyanın Kitapları” da, dinlediğim iç sesimin ödülü oldu.
Bu kitap ayrıca #çantamdakiKitabım idi. Ağustos’un son haftasından beri seyahat ve tatil formatında olduğumdan, fırsat buldukça elimin altındaydı.
“Farkına vardım ki, okumak yazmadan önde geliyor. Toplumlar yazı olmadan da var olabilirler ve olanları da vardır ama, hiçbir toplum okumadan var olamaz.” diyen Alberto Manguel’e selâm olsun demek istiyorum💗📚
“Ona göre kitap okumak bir mutluluk, bir sevinç kaynağıydı. İnsan kitabı haz duymak için okumalıydı” demiş bir yazar için Orhan Tüleylioğlu. “Ona göre…” derken kimi kastettiğini kitabı okuyacak olanların keşfine bırakmak istiyorum izninizle 😊
Dünyanın Kitapları’nı çok çok sevdiğimi ve okumayı sevenlere zevkle hediye edilebileceğini belirtiyorum. Çünkü ziyadesiyle kışkırtıcı.
Sevgimle ve şevkimle iletiyorum efendim. Okuyun olur mu😄 Ertelemeyin!
Okunma Zamanı: 28 Ağustos (İstanbul) – 04 Eylül (Balıkesir) 2019
Alıntı:
💖📚”Büyük yazarlar insan ruhunun derinliklerinde dolaştırır bizi. Görünmeyeni görünür kılarlar. Görüneni başka bir ışık altında ve başka bir açıdan bir daha gösterirler bize. Hele gözümüzün önünde olduğu için göremediklerimiz konusunda gözümüzü açmaları en büyük hünerleridir.” (s.90)
Çiğdem İskent 