Yaz Evi | Mehmet Zaman Saçlıoğlu

Yaz Evi | Summer house | Mehmet Zaman Saçlıoğlu ( D.1955 )

Değerli Kitap Dostları, Merhaba!

Öykü kitaplarımı uzun zamandır ihmal ettiğim için vicdan azabı duyuyorum gerçekten. Bu ara devam ettiğim atölyelerin kitaplarından fırsat yaratıp okuduğum bir öykü kitabı YAZ EVİ.

Yazarı Sayın Mehmet Zaman Saçlıoğlu ise ilk kez okuduğum bir yazar. Hem roman hem öykü hem de şiir kitapları var. Yaz Evi ile 1993 Yunus Nadi Öykü Ödülü’nü ve Sait Faik Hikâye Armağanı’nı kazanmış. İlk kez okudum dedim ama son kez olmayacak bundan emin olunuz 😊

Duru ve güzel bir Türkçe, zorlanmamış bir kurgu ama farklı bir bakış açısıyla yazılmış, doğal akan öyküler hepsi. Özellikle kitaba adını veren Yaz Evi’ni okuyunca ister istemez yüzümde bir tebessüm hâsıl oldu çünkü ne zaman güzel bir mezarlık görsem, öyküdeki kadar olmasa da bazen benim de aklıma düşer bazı şeyler. Siz en iyisi öyküyü okuyun bakın ne yapmış ilgili muhterem.

En çok tebessüm ettiren öykü ise Bir Kadın, Bir Erkek öyküsü idi. Bu eski bir masal, … ile … dan kalan diye eski bir şarkı vardır bilmem hatırlar mı yaşı ellilerde olanlar, işte onların mizahî anlatımı.

En çok düşündüren daha doğrusu düşüncelere sevkeden öyküler ise Basamaklar ve Brandenburg’un Dört Atlısı.

11 öyküden mürekkep bu kitabı çok sevdim. Öyküsevenlere de sevmeyenlere de içtenlikle öneriyorum. Ben Sayın Saçlıoğlu’nun diğer kitaplarını okumaya devam edeceğim efendim.

Sevgimle ilettim. Sağlıkla, huzurla ve hep kitapla kalınız.

Alıntı:

“Dostlarımla konuşurken, ara sıra seslerinin çukurlaştığını duyumsadığım olur. Önce sesleri çukurlaşır, sonra anlatılarında büyük boşluklar oluşur. Yutkunarak, düşünerek; ya ellerinin ya da parmaklarının, dudaklarının hareketleriyle doldurmaya çalışırlar bu boşlukları. Hiç yardım etmem; bırakırım, kendi çukurlarını kendileri doldursunlar. Hepimiz öyle yapmayacak mıyız sonunda? Düşüncelerimizdeki, anılarımızdaki bu tür boşluklar, ruhumuzun mezar boşlukları gibidir. Her birine birer parçamız uzanır zaman zaman. Söylediklerinde içten olmayanların, temeli yanlış atılmış fikirleri savunanların sözlerinde açılan bu mezarlara, ruhlarından bir şeylerin yattığını görmek ne büyük bir zevktir!”

sf 91-92 / Öykü: Kızım