İKİNCİ EL UMUTLAR | FİGEN ŞAHİN

Selâmlar Sevgili Kitap Dostları 😊

Türk filmi tadında, “sakin ama heyecanlı” akan bir hikâye okudum. Farkındayım bir miktar oksimoron kokuyor yaptığım benzetme; hem sakin hem heyecanlı nasıl oluyor? Oluyor işte bu romanda olduğu gibi.

Aa ne güzel akıyor konu, siz de okurken “hııı şimdi şöyle olacak, bu da böyle olacak sanırım” diye fikir yürütüyorsunuz. Şu Ada biraz takık mı Meltem de havai mi, avukat dayı da pek gıcıkmış derken Ada’nın Esmerperi Hanım ile Kozalak Bey’in hikayesinin peşinde onunla koştur koştur oluyorsunuz.

Bence ilk roman için fena bir performans değil. Sonradan öğrendim Sevgili Figen Şahin’ in taze bir yazar olduğunu. Kitabın başında tanıdığım bir hocama teşekkür cümlesini görünce de çok şaşırdığımı itiraf etmeliyim😊

Neyse; hikayeyi oksimoron bir sıfatla tanımlamıştım; sakin ama heyecanlı. Benim merak eşiğimi düşürmedi, “sonunu tahmin etmeme rağmen heyecanla okudum” demek isterdim ama öyle değil efendim. Yani “merak eşiğimi düşürmedi” kısmı doğru sonrası değil. Sonunu tahmin falan etmemişim meğer! Onu da son bölümde anladım. Eh okur egom çentiklendi az biraz ama olsun😉

Neyse 22 yaşında, anneannesi ve dayısıyla yaşayan Arkeoloji son sınıf öğrencisi Ada kızımız, sahaf kitaplarının içinden çıkan mektup, kartpostal, notlar vb. peşine düşüp kime ait okuduklarını bulmaya çalışıyor. Kendisinin de geçmişi bir boşluk. Gerisini okursunuz belki.

İlâveten şunları da ekleyeyim izninizle😊
💌Sonsöz’deki Hasan Âli Yücel’ in cümlesine ayıldım❤📚Görme Engelliler Farkındalık sahnesini takdir ettim ve hissettim. 🌉İstanbul’un semt semt hallerinin keyfini çıkardım. 📚Sahaf kültürünü yeni yeni tanıyan bendenizin bakış açısına katkı yapılmasını takdir ettim.

İçinizi ısıtacak bir hoşluk arıyorsanız , okuyun derim. Bana bu ara iyi geldi bu kitap❤👌

Sevgimle ilettim; her daim kitapla kalınız🙋🏻‍♀️